της Λήδας Παπαγεωργίου

Η μοναξιά του ποιητή κάποιες φορές μοιάζει σαν το πιο απάνεμο λιμάνι και κάποιες άλλες είναι ένα μακάβριο σκηνικό μετά από φόνο. Η μοναξιά του ποιητή είναι ζεστό παλτό τις κρύες νύχτες του χειμώνα και κοφτερό λεπίδι που ξυραφιάζει αλύπητα το διαλυμένο μυαλό. Η μοναξιά του ποιητή είναι ένα ανθισμένο μπουκέτο λουλούδια πάνω στο τραπέζι μα και γράμμα αυτόχειρα πριν σαλτάρει από τον έκτο όροφο. Λήδα Παπαγεωργίου