Θέσεις και προτάσεις της ΔΡΑΣΗΣ για την εφαρμογή των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων που εισηγήθηκε η δημοτική αρχή

Περιπορεύομαι: πορεύομαι γύρω από έναν τόπο. Οι προτάσεις της δημοτικής αρχής των Βριλησσίων για την μερική εφαρμογή του ΣΒΑΚ που συζητήθηκαν στο Δημοτικό Συμβούλιο (23/2/2022), χαρακτηρίζονται από ατολμία, ιδεοληψία και δογματική προσήλωση στη φιλοσοφία που διέπει το βασικό «σενάριο»: Να εμποδιστεί με κάθε θυσία η διέλευση από το προάστιο όσων δεν κατοικούν σε αυτό. Μετά μάλιστα τις πρόσφατες εξελίξεις στο ζήτημα του δημοτικού αμαξοστασίου, προκύπτει μια αντίφαση και μια ελιτίστικη αντίληψη για τον Δήμο μας: Από τη μια επιδιώκουμε να μεταφέρουμε οχλούσες χρήσεις σε άλλο δήμο, από την άλλη οι κάτοικοι των άλλων δήμων δεν πρέπει να διέρχονται από το δικό μας προάστιο. Εκείνοι να πάρουν τα σκουπίδια μας. Εμείς ούτε να διασχίζουν την πόλη μας. Αλλά ακόμη κι έτσι, και παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς, οι προτεινόμενες κυκλοφοριακές αλλαγές δεν θα υποχρεώσουν σε διαρκή βόλτα στα σοκάκια των Βριλησσίων τόσο τους «ξένους» που θέλουν να διασχίσουν το προάστιο, (είτε ως διερχόμενοι, είτε για να έχουν πρόσβαση σε καταστήματα, επιχειρήσεις και υπηρεσίες), όσο τους ίδιους τους κατοίκους των Βριλησσίων, πρωτίστως αυτούς που μένουν στις οδούς όπου προτείνεται να υλοποιηθούν οι αλλαγές. Τα προτεινόμενα, μετατρέπουν ακόμα και τις καθημερινές αναγκαίες μετακινήσεις, όπως το να οδηγήσεις τα παιδιά στο σχολείο ή να κάνεις τα ψώνια σου, σε σπαζοκεφαλιά, αυξάνουν τις αποστάσεις και τη δυσκολία τους, συνεπώς και τους κινδύνους που τις συνοδεύουν. Έχουν σημαντικές περιβαλλοντικές (αύξηση καυσαερίων από το διαρκές ξεκίνα-σταμάτα, ηχορύπανση) και οικονομικές συνέπειες (αύξηση του κόστους κυκλοφορίας) και επηρεάζουν αρνητικά τον κύκλο εργασιών των τοπικών μικρών επιχειρήσεων, δυσκολεύοντας την πρόσβαση των πελατών προς αυτές. Με δυο λόγια, θεωρούμε ότι οι αλλαγές που προτείνονται αποτελούν πρόχειρη, αυτόματη και ανεπεξέργαστη μεταφορά στο προάστιό μας πρακτικών που εφαρμόστηκαν σε άλλους δήμους. Όπως στο Π. Ψυχικό, όπου όλοι υποβάλλονται σε μια διαρκή «περιπορεία», προκειμένου να εμποδίζονται οι επισκέπτες να το διασχίσουν. Αλλά υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στο δικό μας και το προαναφερθέν προάστιο. Εκείνο είναι χώρος αμιγούς κατοικίας. Δεν έχει αγορά και καταστήματα τα οποία πληρώνουν επιπλέον δημοτικά τέλη και πρέπει να διευκολύνονται στην εργασία τους. Τέλος, εκτιμούμε ότι, για μια ακόμα φορά, η δημοτική αρχή προτείνει αλλαγές που θα επιβαρύνουν την καθημερινότητα των δημοτών, χωρίς να τους ενημερώσει και πολύ περισσότερο χωρίς να πάρει υπόψιν της τη γνώμη τους. Τακτική που δημοκρατική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Με βάση όλα τα παραπάνω η ΔΡΑΣΗ απέρριψε τις περισσότερες προτεινόμενες αλλαγές εκτός από αυτές που θα αναφέρουμε στο τέλος. Η στάση μας αυτή ήταν και πάλι μελετημένη, αναλυτική και τεκμηριωμένη, βάσει συγκεκριμένων παραδειγμάτων. Βασική μας επιδίωξη, να μην σπαταληθούν χρήματα των δημοτών σε λάθος κατεύθυνση και σε λανθασμένες επιλογές. Σε κάθε περίπτωση, το έχουμε αναλύσει πολλές φορές, το ΣΒΑΚ, (το οποίο η ΔΡΑΣΗ ουδέποτε ψήφισε, για να εγκαλείται για την καθυστέρηση της εφαρμογής του), είναι εξαρχής και συστατικά θεμελιωμένο σε ζητούμενα με τα οποία εμείς διαφωνούμε. Οι μελετητές σχεδίασαν σύμφωνα με αυτό που ο Δήμος - πελάτης ζήτησε: Την αποτροπή της διαμπερούς κυκλοφορίας. Η ασφάλεια των σχολείων, η οποία χρησιμοποιείται διαρκώς ως πρόσχημα, δεν προϋποθέτει κανένα ΣΒΑΚ αλλά σοβαρές και ενίοτε απλές, τοπικές παρεμβάσεις. Ιδού τα δεδομένα: Πρώτο παράδειγμα: Κάτοικος της οδού Σπάρτης, αρ. 1 (στη συμβολή με την Ομήρου) θέλει να φτάσει στη γωνία Σπάρτης και Σισμανογλείου (απόσταση 600μέτρων). Ακολουθεί την εξής διαδρομή: Ανεβαίνει την Σπάρτης μέχρι την Αίαντος, εκεί κάνει δεξιά, ακολουθεί την Αίαντος μέχρι την Τροίας εκεί κάνει αριστερά, ακολουθεί την Τροίας μέχρι την Έκτορος κάνει πάλι αριστερά, ακολουθεί την Έκτορος μέχρι τη Σπάρτης και ξαναβγαίνοντας στη Σπάρτης κάνει δεξιά για να βγει Σισμανογλείου. Έχει διανύσει περίπου 300 μέτρα παραπάνω και αρκετά stop σε δρόμους που δεν έχουν και την καλύτερη ορατότητα. Παράδειγμα δεύτερο: Ο ίδιος κάτοικος πρέπει να πάει το παιδί του σε σχολή μουσικής η οποία βρίσκεται επί της οδού Πατρόκλου στο τμήμα πάνω από την Πάριδος. Κάνει τη διαδρομή που περιγράψαμε στο προηγούμενο παράδειγμα για να βγει Σισμανογλείου (έχει την εναλλακτική να πάρει την Λ. Πεντέλης αλλά από την Πατρόκλου και μετά η διαδρομή ταυτίζεται). Φτάνει στη Σισμανογλείου, κινείται δεξιά μέχρι την Πατρόκλου, κάνει αριστερά στην Πατρόκλου συνεχίζει μέχρι τη Διομήδους, εκεί κάνει αριστερά μέχρι την Τροίας και δεξιά στην Τροίας η οποία όμως τελειώνει στην Πάριδος. Οπότε θα αφήσει το αυτοκίνητο του και, βρέχει, χιονίζει, θα κάνει πεζός με το παιδί του τη διαδρομή μέχρι τη σχολή. Μακριά από εμάς η αντίληψη ότι έξω από κάθε κατάστημα, ή κάθε υπηρεσία πρέπει να υπάρχει και ένας χώρος στάθμευσης. Αλλά αποδεικνύεται εδώ ότι οι συγκεκριμένες αλλαγές που δεν αιτιολογούνται και επαρκώς, δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από όσα καλούνται να λύσουν, καθώς η εμμονή σε αντιδρομήσεις και μονοδρομήσεις επιβαρύνει με την κυκλοφορία μεγάλου αριθμού αυτοκινήτων οδούς μικρού μήκους και στενούς όπως πχ. η Έκτορος, η Αίαντος, η Διομήδους. Παράδειγμα τρίτο: Η οδός Κρήτης προτείνεται να αλλάξει κατεύθυνση και τα οχήματα να κινούνται από Σαλαμίνος προς Αγίου Αντωνίου, χωρίς επαρκή επιχειρήματα που να στηρίζουν αυτή την αλλαγή. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Το μεγάλο πρόβλημα προκύπτει από την αντιδρόμηση της οδού Ηπείρου, το τμήμα της οποίας από Ψαρών έως Κρήτης παραμένει άνοδος, και το τμήμα από Κρήτης έως 28ης Οκτωβρίου γίνεται κάθοδος. Συνεπώς μπροστά στην παιδική χαρά, ελάχιστα μόνον μέτρα από το σχολείο και το νηπιαγωγείο, θα συναντιούνται, μετά την εφαρμογή των προτεινόμενων αλλαγών, οχήματα που κινούνται σε τρεις κατευθύνσεις, εντείνοντας το κυκλοφοριακό κομφούζιο που παρατηρείται τις ώρες έναρξης και λήξης των μαθημάτων. Συνεπώς, αντί να αποσυμφορείται η κυκλοφορία, επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο αυξάνοντας τους κινδύνους για τους μαθητές. Εδώ προκρίνουμε μια λύση η οποία αφήνει την οδό Ηπείρου ως έχει, με παράλληλη πεζοδρόμηση της οδού Κρήτης για το τμήμα της που συνορεύει με την παιδική χαρά και το σχολείο και μετατροπή του υπολοίπου τμήματος της σε οδό ήπιας κυκλοφορίας. Παράδειγμα τέταρτο: Οι αλλαγές περί την οδό Αργυροκάστρου. Από την περίοδο της δημαρχίας Κώστα Ιωαννίδη είναι έντονες οι διαμαρτυρίες των κατοίκων της Αργυροκάστρου η οποία δέχτηκε ένα μεγάλο φορτίο κίνησης, λόγω της αντιδρόμησης της Εθνικής Αντιστάσεως, καθώς αυτός ο μικρός και στενός δρόμος έγινε η πρώτη κάθοδος προς το κέντρο των Βριλησσίων όσων μπαίνουν στην πόλη από το φανάρι της οδού Κισσάβου. Αντί λοιπόν η διοίκηση να προχωρήσει σε μια γενναία και τολμηρή λύση που θα επανάφερε την Εθνικής Αντιστάσεως στην προηγούμενη κατάσταση, προτείνει μια διευθέτηση που μετατρέπει την περιοχή σε λαβύρινθο και υποχρεώνει τους μόνιμους κατοίκους σε μια διαρκή «περιπορεία» σε όλες τις μετακινήσεις τους. Συγκεκριμένα από Ολύμπου προς Κισσάβου, έξι (6) παράλληλοι δρόμοι, ο ένας δίπλα στον άλλον, κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση! Η Εθνικής Αντιστάσεως, η Φλωρίνης (από Μπακογιάννη μέχρι την Ταϋγέτου όπου και τελειώνει), η Αργυροκάστρου (από Ολύμπου έως Ταϋγέτου), η Πιερίων, η Δίρφης (ανεβαίνει έως την Κισσάβου). Άνοδος είναι επίσης και η μικρότερη Ορεστιάδος (προέκταση της οδού Πάικου πάνω από την Ολύμπου). Ακολουθεί η οδός Ξάνθης η οποία προτείνεται για πεζόδρομος. Με τις προτεινόμενες αλλαγές η Αργυρόκαστρου δεν ελαφρύνεται, αντίθετα προκαλείται κυκλοφοριακή συμφόρηση στη συμβολή της με την Ταϋγέτου από τα οχήματα που, άλλα θα ανεβαίνουν και άλλα θα κατεβαίνουν σε αυτήν. Και πάλι αυτή η συνάντηση (τριών τώρα και όχι δύο) οχημάτων θα γίνεται λίγα μέτρα από την είσοδο ενός σχολείου, του Β΄ Γυμνασίου Βριλησσίων. Επιπλέον το πρόβλημα θα μεταφερθεί στην επόμενη κάθοδο, την οδό Ροδόπης, η οποία τώρα θα υποδεχθεί τον μεγάλο όγκο των αυτοκινήτων που κινούνται δυτικά προς το κέντρο της πόλης. (Σημείωση για την Αργυροκάστρου: Το να μην αποφασίζουμε να αποκαταστήσουμε ένα λάθος αφαιρώντας απλώς ένα απαγορευτικό και αντ' αυτού να ανασχεδιάζουμε την κυκλοφορία της μισής πόλης, για να καταλήξουμε στο ίδιο αποτέλεσμα, δεν μας φαίνεται και τόσο... επιστημονικό. ) Παράδειγμα πέμπτο. Στην ίδια λογική κινούνται και οι αλλαγές που προτείνονται στην περιοχή που περικλείεται από τις οδούς Ολύμπου- Αμαζόνων-Βριλησσού-Λ. Αναπαύσεως και Αλφειού. Με τη διαφορά ότι εδώ η κίνηση καθίσταται ακόμα περισσότερο δαιδαλώδης καθώς πρόκειται για δρόμους μικρού μήκους και στενούς (πχ Ιάσωνος) που έτσι ή αλλιώς δεν επηρεάζουν σημαντικά την κυκλοφορία στο προάστιο και βασικά χρησιμοποιούνται μόνον από τους περιοίκους. Προτείνουμε την πεζοδρόμηση ή μετατροπή σε ήπιας κυκλοφορίας των τμημάτων των οδών Χελμού και Σωκράτους από Αλφειού έως Βριλησσού, καθώς και του τμήματος της οδού Αλφειού που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το 5ο Δημοτικό. Η «Δράση» συμφωνεί με τις μονοδρομήσεις των οδών Μάρκου Μπότσαρη, Διός και Αγράφων καθώς επί αυτών βρίσκονται παιδικοί σταθμοί, νηπιαγωγεία ή δημοτικά σχολεία και με αυτές τις αλλαγές -όπως και τις αλλαγές γύρω από το 5ο Δημοτικό - βελτιώνεται η ασφάλεια των μαθητών και των συνοδών τους που κινούνται από και προς αυτά τα σχολικά ιδρύματα. ΥΓ: Όλα όσα θα θέλατε να μάθετε για τα ΣΒΑΚ!