Σχόλια
S.O.S. για το ρέμα Βριλησσού!
25/9/2023

Θα ξεκινήσω με την τελευταία παράγραφο, ο κάτοικος της περιοχής κρατάει την ανωνυμία του για να μην μπλέξει στα προεκλογικά κουτσομπολιά των τοπικών διαχειριστών της εξουσίας. Κατανοητό και σεβαστό. Τι τον κάνει όμως να πιστεύει πως μια καλογραμμένη επιστολή διαμαρτυρίας θα τύχει της ανάλογης ανταπόκρισης από το απερχόμενο ή το επόμενο ΔΣ; Θα πρότεινα, εφόσον δεν τίθεται θέμα περισυλλογής υπογραφών, όπως πρόσφατα ξεκίνησε επώνυμα ένας συν-δημότης μας για άλλη υπόθεση, ο ίδιος, αλλά και όποιος άλλος θέλει να διαμαρτυρηθεί ανώνυμα -τώρα που γυρίζει μέσα στο προεκλογικό πανηγυράκι-, να διαβάσει τις προγραμματικές προτάσεις των παρατάξεων, όπως υπάρχουν στα ιλουστρασιόν φυλλάδια τους, στην Ενότητα «Καθαριότητα, Πράσινη Ανάπτυξη, Έξυπνες πόλεις, κλπ) και να επισκεφτεί τα περίπτερά τους, επισημαίνοντας το συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά και να ζητήσει εξηγήσεις θέτοντας ερωτήματα, π.χ. «τι εννοείτε όταν λέτε ανάπλαση της παραρεματίου ζώνης του Βριλησσού»;

Δημήτρης Καλαμπούκας
Αντιδρόμηση οδού Κρήτης: Δεν είμαστε ελέφαντες!
21/9/2023

Ναι, η ΔΡΑΣΗ τα λέει εδώ και χρόνια, έχω διαβάσει όλες τις προηγούμενες αναρτήσεις σας επί του θέματος (βρίσκονται στην ετικέτα «Δημοτικό Συμβούλιο). Αν μη τι άλλο, σας χαρακτηρίζει η συνέπεια στην πολιτική σας παρουσία όλα αυτά τα χρόνια. Μπράβο στον δημότη που πήρε την πρωτοβουλία για την συλλογή των υπογραφών, τέτοιες ενέργειες πρέπει να ενθαρρύνονται στα πλαίσια της αμοιβαίας αλληλεγγύης. Σήμερα εσύ, αύριο εγώ. Μην ξεχνάμε πως, σύμφωνα με το άρθρο 6 του Κανονισμού Λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου (Αριθμός Απόφασης 118/ 2014) «Το Δημοτικό Συμβούλιο συζητά υποχρεωτικά προτάσεις που κατατίθενται σ' αυτό από τουλάχιστον είκοσι πέντε (25) άτομα για την επίλυση ζητημάτων αρμοδιότητας του Δημοτικού Συμβουλίου. Ο Δήμαρχος ενημερώνει τους ενδιαφερόμενους για τη σχετική απόφαση που ελήφθη.»

Δημήτρης Καλαμπούκας
24ωρη απεργία ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης
21/9/2023

Επίσης, το νομοσχέδιο αυτό δίνει το πράσινο φως στις επιχειρήσεις να έχουν εργαζόμενους με ελαστικό ωράριο εργασίας ,ανάλογα με τις ανάγκες του εργοδότη. Τέτοιες πρακτικές πρωτοεφάρμοσε η κινεζική Cosco και στη συνέχεια άρχισαν να υιοθετούν και ευρωπαϊκές εταιρείες , με αποτέλεσμα η Ευρωπαϊκή Ένωση να δώσει το πράσινο φως ώστε αντιλαϊκές κυβερνήσεις ,όπως η ελληνική, να κατεβάζουν αυτές τις διευκολύνσεις προς την εργοδοσία μέσω νομοσχεδίων- εκτρωμάτων όπως αυτό. Μιλώ, δυστυχώς, εκ πείρας διότι η μικρή μου κόρη ( 30 χρονών) έχει την ατυχία να δουλεύει σε μια τέτοια εταιρία ( start up και με νέους σε ηλικία εργοδότες.....) ,που την προσέλαβαν πριν τρία χρόνια βαζοντάς την να υπογράψει μια σύμβαση εργασίας, παρόμοια με αυτές που θα επιτρέπει πλέον και με νόμο το ελληνικό κράτος!!!! Οι συνθήκες εργασίας ,που διαμορφώνονται για τα νέα παιδιά με τέτοια νομοσχέδια, θα τις χαρακτήριζε κανείς συνθήκες "γαλέρας" , γιατί -πάλι μιλώντας απο το παράδειγμα των εργασιακών συνθηκών της κόρης μου- η εταιρία νόμιμα προσλαμβάνει συνεχώς νέα παιδιά για την ίδια θέση εργασίας μειώνοντας τις ώρες παρεχόμενης εργασίας στους ...παλαιότερους, φτάνοντας στο σημείο κάποιους μήνες να προσφέρει ...0 ώρες εργασίας ( λόγω αναδουλιάς), και να κρατά εγκλωβισμένα τα εργαζόμενα παιδιά ,τα οποία με τις παραπανω τακτικές δε μπορούν να συμπληρώσουν ούτε τα απαραίτητα ένσημα για να μπούν στο ταμείο ανεργίας...... Και μόνο γι αυτό το λόγο, συμπαραστεκόμενη στη νέα γενιά ,ως συνταξιούχος εκπαιδευτικός, θα κατέβω στη σημερινή συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 11:00, όπου με καλεί ευτυχώς το σωματείο μου ( Πανελλήνια Ένωση Συνταξιούχων Εκπαιδευτικών). Γιατί το σύνθημα "Στους δρόμους,στους δρόμους γεννιούνται συνειδήσεις " δυστυχώς είναι πάντα επίκαιρο και αληθινό......

Τασία Μάρη
Για ακόμη καλύτερες μέρες!
14/9/2023

Γι αυτο παλευουμε απο το 2006! Ως Κίνηση Ενεργών πολιτών για μια ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ! ( με μια άλλη φιλοσοφία και πραγματικό γνοιάξιμο για το δημότη!) Ο κόσμος, ανεξάρτητα με το αν τελικά μας δίνει την ψήφο του, αυτό μας το αναγνωρίζει και είναι προς τιμή μας Γιάννη!

Τασια Μαρη
«Με αξιοπρέπεια»: Και πρώτη προβολή και παρουσία του σκηνοθέτη
26/8/2023

ΥΠΕΡΟΧΟ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ

ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΑΛΑΦΑΚΗΣ

Τα νησιά του Αιγαίου στο όριο της διάλυσης από την επέλαση της κτηματαγοράς και του μαζικού τουρισμού

της Ίριδας Λυκουριώτη *

Όχι άλλες χυδαίες (ατομικές) πισίνες και σπίτια ορυχεία στα άνυδρα νησιά του Αιγαίου και τα γεμάτα κρυστάλλινα νερά για κολύμπι. Όχι άλλες κακόγουστες ομπρέλες τροπικής αισθητικής ασυναρτησίας αντί για τις ελάχιστες καλαμωτές σκιές των καλαμιώνων που καθαρίζουν τις ρεματιές εκεί που πέφτουν στη θάλασσα και χωρίζουν τα χωράφια. Όχι άλλη γελοία υποτιθέμενη ξεκούραση σε ενοικιαζόμενες ξαπλώστρες, εκεί που ένα πανί σε ελεύθερη παραλία είναι αρκετό για να ξεκουράσει η ζεστή άμμος τα κουρασμένα κόκκαλα μας, όχι άλλο κοκτέιλ και φραπέ σε τιμή άγριου μεροκάματου αντί μεγάλες φθηνές διακοπές παραθερισμού με ώρες ψαρέματος σε θάλασσες που δεν έχουν διαλύσει οι τράτες, οι εξορύξεις ή η όψη των πολεμικών πλοίων. Τα νησιά του Αιγαίου, τα μεγάλα πρότυπα σχετικής αυτάρκειας και ναυτοσύνης, υπεραιωνόβιας διαβίωσης παρά τη φτώχεια και τις δυσκολίες από τα γεωπολιτικά ντράβαλα αυτής της δύσκολης και διεκδικούμενης θάλασσας, είναι στο όριο του μεγάλου κινδύνου να διαλυθούν για πάντα από τη χυδαία επέλαση της κτηματαγοράς και του μαζικού τουρισμού που δεν πρόκειται να ελέγχει κανένας ντόπιος (λάθος υπολογίζουν οι αγαπημένοι νησιώτες) παρά μόνο τα διεθνοτοπικά μαφιόζικα δίκτυα. Θα χάσουν τη γη τους και τα ενοικιαζόμενά τους πιο γρήγορα απ’ ότι φαντάζονται (ας προσέξουν αυτόν τον καιρό οι Κρητικοί π.χ. τη συγχώνευση των συνεταιριστικών τραπεζών τους με την HSBC και σε ποιανού τα χέρια θα περάσει η υποθηκευμένη γη τους). Λυπάμαι που οι συνάδελφοι αρχιτέκτονες και τα αρχιτεκτονικά ΜΜΕ έχουν αφεθεί απόλυτα σε αυτό το μοντέλο παραγωγής χώρου (βραβεία επί βραβείων -ιδιωτικά- προωθούν αυτό το μοντέλο ως ύψιστη αξία παράγοντας υπεραξία για τους developers όχι για την αρχιτεκτονική). Ο βιοπορισμός δε σημαίνει σιγή, ούτε έλλειψη συμμετοχής στα κοινά, δηλαδή στη διεκδίκηση ενός επαγγελματικού χώρου πολυδιάστατου και στη διεκδίκηση του αρχιτεκτονικού πειραματισμού που μπορεί να γίνει μόνο σε πλαίσια αξιακής αναβάθμισης ενός δίκαιου τρόπου ζωής για όλους με τη συμβολή της έννοιας του δημοσίου (παραγωγή χώρου, υποδομών και υλικών της ζωής, κληρονομιά, πολιτισμός, τροφή υλική και συμβολική). Δυστυχώς δε γίνεται κατανοητό ότι όσο δεν αντιδρούμε σε αυτό θα εξαφανιστούμε ως επαγγελματίες μαζί με τη νέα τσιφλικοποίηση της γης (πόσους αιώνες πήρε η αναδιανομή της;), θα γίνουμε -έχουμε αρχίσει ήδη- υπεργολάβοι της κτηματαγοράς, όχι ελεύθεροι επαγγελματίες με δικαιώματα, τεχνογνωσία και λόγο στα κοινά. Τι κοινωνία είναι αυτή που, αντί να αντιμετωπίζει τη φτώχεια της, φτωχαίνει σπαταλώντας ότι έχει και δεν έχει σε ένα μοντέλο που την κάνει να ξεχάσει τις τέχνες της επιβίωσης, της γης και της θάλασσας, το μόνο που (και) σήμερα χρειάζεται ο κόσμος για να επιβιώσει; Μεγαλώσαμε θαυμάζοντας τα ροζιασμένα χέρια και τα λιασμένα, ρυτιδιασμένα μέτωπα των νησιωτών που ήξεραν τα πάντα για να ζούμε. Περπατήσαμε τα βουνά και τα λαγκάδια που βγάζανε ασύλληπτης νοστιμιάς ζαρζαβατικά, τα οποία έτρωγες με δυο δεκάρες, φιλοξενούμενη σε ράντζα υπέροχων σπιτιών φτιαγμένων με πολλές τέχνες, ανοικτής γνώσης. Το Αιγαίο ήταν γεμάτο από νέα παιδιά, φοιτήτριες/ες και νέες/ους εργαζόμενες/ους που έφταναν παντού με πάμφθηνα ακτοπλοϊκά εισιτήρια και παραθέριζαν μήνες ολόκληρους με ελάχιστο χαρτζιλίκι. Τώρα επιβάλλεται με βία πάνω τους ο ρόλος των ιθαγενών για σέρβις σε ηλικιωμένους αλλοδαπούς χωρών με υψηλότερους μισθούς. Δε θα είναι ελεύθερες/οι αν δεν το διεκδικήσουν. Δε θα παραθερίσουν ποτέ ελεύθερες/οι. Προς φίλες και φίλους συνομήλικους που τα ζήσαμε μαζί αλλιώς: ρε παιδιά, πραγματική απορία, από πότε οι φωτογραφίες σας που δείχνουν την ειδυλλιακή Ελλάδα είναι μόνο από παραλιακά μπαρ με τροπικές ομπρέλες; Να ‘ναι καλά η κουμπάρα μου Βαρβάρα Κωνσταντακοπούλου που τράβηξε αυτή τη φωτογραφία και ανάσανα. Φίλος καθηγητής πολεοδομίας-χωροταξίας σε ΑΕΙ μου είπε ότι το φαντασιακό των φοιτητριών/ων δε μπορεί να συλλάβει τίποτα έξω από τον τουρισμό. Και πώς θα ζήσουμε; Και πώς θα σχεδιάσουμε το χώρο και το μέλλον; Με ποιες τέχνες; ΥΓ. Πριν χρόνια έψαχνα την περίπτωση της Ίμπιζα αφού την επισκέφθηκα ένα 24ωρο και έπαθα σοκ, οπότε προσπάθησα να βρω στοιχεία για να το εκλογικεύσω. Η Ίμπιζα είναι η μία από τις τέσσερις ΕΟΖ (ελεύθερη οικονομική ζώνη) της Ισπανίας. Παρέχονται υπηρεσίες ‘wellness’ από απίστευτα δίκτυα που δεν ελέγχονται παρά ελάχιστα (λόγω ΕΟΖ). Για παράδειγμα, στην Ίμπιζα δραστηριοποιούνται 3000 sex workers και μόλις το 2014 ιδρύθηκε το πρώτο συνδικάτο τους προκειμένου να μπορούν να προστατευθούν στοιχειωδώς από την απορρυθμισμένη ζωή τους. Η Ίμπιζα είναι ένα νησί που κάποτε έμοιαζε με μία από τις Σποράδες μας. Αυτήν την παρα-οικονομία θέλουμε; * Η Ίρις Λυκουριώτη είναι Αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Το κείμενο αναδημοσιεύεται από την προσωπική της ιστοσελίδα σε κοινωνικό μέσο δικτύωσης. Φωτογραφία: Λαγκάδα, Αμοργός. H Βαρβάρα Κωνσταντακοπούλου είναι αρχιτέκτονας και ζει στα Άνω Βριλήσσια από το 1976. Ήταν υποψήφια δημοτική σύμβουλος με την ΔΡΑΣΗ το 2010 και το 2014.

ΣΧΕΤΙΚΑ: Άρθρα
ΣΧΟΛΙΑ
  1. Μπαμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος
    8 Αυγούστου 2022, 23:05

    Τουλάχιστον να έκτιζαν τα τερατουργήματα τους με φθαρτά υλικά ανακυκλώσιμα (χαρτί, γυαλί, αλουμίνιο, σίδηρο, γυψοσανίδες)! Όπως φθαρτοί θα είναι αυτοί και οι ιδέες τους.

Πείτε μας τη γνώμη σας
Τα σχόλια δημοσιεύονται άμεσα και είναι αποκλειστική ευθύνη του συντάκτη του σχολίου. Οι διαχειριστές της παρούσας ιστοσελίδας διατηρούν το δικαίωμα διαγραφής των σχολίων εκείνων που έχουν διαφημιστικούς σκοπούς, κρίνονται ως ρατσιστικά ή προσβάλλουν πρόσωπα.
Τοιχο-διωκτικά

Είναι πάντα φρονιμότερο να σηκώνουμε εμείς τις κουρτίνες πριν τις σηκώσουν οι άνεμοι.

Οι κουρτίνες – Κώστας Μόντης
Ημερολόγιο Δράσεων και Εκδηλώσεων

Η Ρέα Γαλανάκη στα Βριλήσσια για το Cine - Δράση.

Newsletter