του Χρήστου Ι. Βατούσιου

- Γιατί τις μαζεύεις όλες αυτές τις πέτρες από τη θάλασσα νονέ; - Έλα μου, ντε, δεν ξέρω, μάλλον για τον ίδιο λόγο που μαζεύουμε και όλα τα υπόλοιπα στη ζωή μας. Ρούχα, στολίδια, χρήματα, σκέψεις... Όλα φτιάχνουν ιστορίες, την ιστορία μας. - Την ιστορία μας; - Ναι, κάθε πέτρα έχει και μια ιστορία, όπως και κάθε ιστορία έχει μια πέτρα. - Κι αυτή εδώ η πέτρα τι ιστορία έχει; - Για να δω...Α, αυτή ήταν κάποτε μέρος ενός τεράστιου δέντρου, που το σκέπασε η λάβα ενός ηφαιστείου πριν από περίπου είκοσι εκατομμύρια χρόνια. - Ω, ωωω... - Από τότε λαγοκοιμάται μέσα στη γη, μπαινοβγαίνοντας σε θάλασσες και στεριές, κρυφακούει τις ιστορίες των ανθρώπων, των ζώων, των φυτών και τις ρίχνει στη θάλασσα. Αλλάζοντας χρόνους και καιρούς, άμα τύχει τα κατάλληλα αυτιά, ψιθυρίζει λόγια ακατάληπτα σαν της Πυθίας που σου έμαθαν στο σχολείο. Είναι σοφές οι πέτρες. - Κι εσένα τι σου ψιθύρισε; - ... Πως όνειρο είναι Αρχή και Τέλος. ΠΊΝΑΚΑΣ: John William Godward, Ρεμβασμός ή Στην εποχή της Σαπφούς, 1904. ΧΡΉΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΎΣΙΟΣ