του Χρήστου Ι. Βατούσιου

Είστε είρων Ιωάννα, κι αυτό, δεν βοηθάει την επικοινωνία μας. Εκτός, κι αν πιστεύετε το αντίθετο. Ότι μέσω αυτής της οδού, θα κερδίσετε "έδαφος" και θα λάβετε μια καλλίτερη "θέση". Γελιέστε αγαπητή μου, γελιέστε και νομίζετε πως έτσι θα ξεγελάσετε και τους άλλους. Ω, μα ελάτε τώρα, θυμηθείτε παρακαλώ πως και από που ξεκινήσατε. Ποιους και πόσο εξαπατήσατε - σας κατανοώ, κάπου πρέπει να πατήσεις για ν' ανέβεις, συμφωνούμε. Ελάτε, κάντε μια μικρή προσπάθεια να επιμηκύνετε την μνήμη σας ή μήπως έγινε τόσο επιλεκτική όσο οι συναναστροφές σας; Εγώ παραμένω σταθερός στις απαιτήσεις και στον λόγο μου. Γιατί εγώ, έχω λόγο Ιωάννα. Μόλις με ικανοποιήσετε θα εξαφανιστώ αμέσως από την ζωή σας, και ίσως παραμείνω μια μακρινή ανάμνηση - εύχομαι όχι κακή - που με τον καιρό θα ξεθωριάσει και μοιραία θα σβήσει. Χαρίζοντας σας, την πολυπόθητη ησυχία και την καινούργια αρχή που τόσο επιθυμείτε. Γιατί να χαλάμε την διάθεση και την ενέργειά μας - την τόσο πολύτιμη στον μικρό μας βίο - με κακίες, μικρότητες κι εγωισμούς που κάποτε θα ξεχαστούν, ίσως επιπλέον μετανιώσουμε, εφόσον μπορούμε κάλλιστα, τόσο απλά, να προσπεράσουμε ότι αποτελεί τρόπον τινά μήλον της έριδος για μας, συνεχίζοντας απαλλαγμένοι και ελεύθεροι "υποχρεώσεων". Θα επιθυμούσα - παρακαλώ πιστέψτε το! Θα είναι πολύ δυσάρεστο και οδυνηρό για μένα - να μην με αναγκάσετε να προβώ σε αποκαλύψεις και ενέργειες, που δεν θα μπορέσουμε να διορθώσουμε στην πορεία. Είναι η τελευταία φορά που σας ενοχλώ, με τέτοιου τύπου ασημαντότητες. Ευελπιστώ στα καλλίτερα, επενδύοντας στην αλάνθαστη, τόσο γόνιμη λογική σας, παραμένοντας - εν αναμονή των ευχάριστων της μεγαλοψυχίας σας - ένας ταπεινός και πιστός θαυμαστής σας. Με Εκτίμηση ΠΊΝΑΚΑΣ: Robert Reid, Kίτρινο λουλούδι ή η γυναίκα του ζωγράφου στον κήπο. 1908. ΧΡΉΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΎΣΙΟΣ