Συμβαίνουν στην πόλη μας
Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 8:15μ.μ., ΤΥΠΕΤ.
Το Cine Δράση συνεχίζει τις προβολές του την Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου στις 8:15’μμ, στο ΤΥΠΕΤ με τα «Αδέλφια» της Susanne Bier. Ένα συναρπαστικό κινηματογραφικό θησαυρό που πραγματεύεται με ένταση, πάθος και ευαισθησία περίπλοκα θέματα όπως ο φόβος του πολέμου, η ενοχή, η τιμωρία, η απώλεια, η θλίψη και κυρίως η αδελφική αγάπη, τα καταπιεσμένα συναισθήματα και οι συναισθηματικές καταστροφές. Μια ταινία δυνατή, πιστευτή και οδυνηρά αληθινή που κέρδισε το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ του Sundance το 2006. Είναι η ιστορία δύο αδελφών. Ο ένας, ο Μίκαελ, είναι σοβαρός και σταθερός, επιτυχημένος, αξιωματικός του στρατού παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. Καλός αδελφός, στοργικός σύζυγος, υπεύθυνος πατέρας, ένας ζεστός άνθρωπος που κάνει πάντα ό,τι ορίζει το καθήκον. Ο άλλος, ο μικρότερος Τζάνικ, είναι πάντα η ντροπή της οικογένειας, καταστροφικός, ανώριμος, αποτυχημένος σε όλα του, πότης που συχνά παραβιάζει τον νόμο, ίσως, απλώς για κρατάει ζωντανό το συνηθισμένο του ρόλο στο οικογενειακό δράμα. Η ταινία ανοίγει μόλις αποφυλακίζεται έχοντας εκτίσει ποινή που του επιβλήθηκε μετά από ληστεία και επίθεση σε γυναίκα. Η μονάδα του Μίκαελ μεταφέρεται σε μια ειρηνευτική αποστολή στο Αφγανιστάν όπου μετά από ένα σοκαριστικά σύντομο χρονικό διάστημα καταρρίπτεται το ελικόπτερο του. Πίσω στην πατρίδα ενημερώνονται ότι θεωρείται νεκρός. Η Σάρα, η σύζυγός του, θρηνεί με την υπόλοιπη οικογένεια, συμπεριλαμβανομένου του κουνιάδου της. Ο τραγικός θάνατος του αδελφού του σηματοδοτεί μια σταδιακή αλλά σημαντική αλλαγή για τον Τζάνικ, ο οποίος προσπαθεί να κάνει αυτό που θεωρεί καλύτερο για όλους. Είναι ευγενικός με τη Σάρα, καλός θείος με τα παιδιά, άξιος βοηθός στο σπίτι. Η ζωή του, τώρα, ορίζεται από ένα διαφορετικό σενάριο. Από αουτσάιντερ μετατρέπεται σε έναν άνθρωπο που μπορείς να εμπιστευτείς. Με τον Μίκαελ απόντα, καλύπτει την κενή θέση που έχει δημιουργηθεί στην οικογένεια του αδελφού του. Σταδιακά, σε αυτές τις συνθήκες θλίψης και πένθους βαθιά συναισθήματα αναπτύσσονται ανάμεσα σε εκείνον και την Σάρα. Αλλά ο Μίκαελ δεν έχει σκοτωθεί. Απλά συνελήφθη από τους Ταλιμπάν. Ως αιχμάλωτος γίνεται αντικείμενο βίαιης συμπεριφοράς από τους δεσμώτες του και επιβιώνει χάρη στις τεχνικές του γνώσεις. Η ουσιαστική βιαιότητα έρχεται όταν τον εξαναγκάζουν να πάρει μια καταστροφική απόφαση σχετικά με την επιβίωση ενός συγκρατούμενου του, ανθρώπου που αγαπά, εκτιμά και υπολογίζει. Ο Μίκαελ θα επιλέξει να ζήσει εκείνος και θα επιστρέφει στην κατάπληκτη οικογένειά του, ελεύθερος αλλά πλήρως ηττημένος. Θα βρει τα πράγματα στο σπίτι εντελώς διαφορετικά από ό,τι τα άφησε. Έχει αλλάξει και ο ίδιος. Οι ενοχές τον απομονώνουν περισσότερο, καθιστώντας τον σκληρό, εύθραυστο και παρανοϊκό καθώς υποπτεύεται ότι ο Τζάνικ και η Σάρα είχαν σχέση όσο τον πίστευαν νεκρό. Είναι τώρα μια ωρολογιακή βόμβα και σταδιακά μετατρέπεται αυτός στο αουτσάιντερ της οικογένειας, θέση που παραδοσιακά κρατούσε ο Τζάνικ. Αυτό φαίνεται με πολλούς και περίεργους τρόπους. Στον θυμό του για τα νέα ντουλάπια κουζίνας που εγκατέστησε ο αδελφός του, ερήμην του. Στην ζήλια για την αγάπη που τα παιδιά του τρέφουν για τον θείο τους και στην ανελέητα αυξανόμενη αμφιβολία του για τις σχέσεις της Σάρας και του Τζάνικ. Όλοι οι εμπλεκόμενοι συντελεστές, οι ηθοποιοί, η σκηνοθέτης Susanne Bier και ο συν-σεναριογράφος Anders Thomas Jensen στη δεύτερη συνεργασία τους (μετά το «Open Hearts») βρίσκονται σε μεγάλη φόρμα και ρίχνουν μια στιβαρή, ευαίσθητη, ειλικρινή ματιά στα καταπιεσμένα συναισθήματα. Η σκηνοθέτης, όντας σημαντική κινηματογραφίστρια, ικανή για σπουδαία πράγματα εμποτίζει την ταινία της με ένταση και πάθος. Αποφεύγοντας τετριμμένους συναισθηματισμούς, χρησιμοποιώντας ένα τραχύ στυλ δημιουργεί μια οικεία, σχεδόν κλειστοφοβική ατμόσφαιρα. Είναι εξπέρ στο να συλλαμβάνει ρεαλιστικές αντιδράσεις και ασήμαντες στιγμές που εκφράζουν μεγάλα συναισθήματα. Όπως συμβαίνει και στην ίδια τη ζωή που κάποια προβλήματα έρχονται για να μείνουν για πάντα, έτσι και στην ταινία επιλέγει να μην ξεδιαλύνει οριστικά τις καταστάσεις. Η ζωή δεν είναι ούτε σωστή ούτε λάθος, ούτε καλή ούτε κακή, μοιάζει να ισχυρίζεται. Αναγκάζοντας το κοινό να παρατηρήσει και τις πιο μικρές κινήσεις των χαρακτήρων της, το αιχμαλωτίζει στο δικό της σύμπαν από το άνοιγμα του φιλμ έως τον επίλογο. Οι ερμηνείες είναι εντυπωσιακές, ειδικά του Ulrich Thomsen ως Μίκαελ και του Nikolaj Lie Kaas. Ο Kass είναι πειστικός, ως Τζάνικ αξιολύπητος, συμπαθητικός και πάντα συναρπαστικός χαρακτήρας. Αλλά η κεντρική ερμηνεία ανήκει στην Connie Nielsen, Δανέζα ηθοποιό με καριέρα στην Αμερική, εδώ την πρώτη της δανέζικη ταινία. Ως Σάρα, φέρει μεγάλο μέρος του συναισθηματικού βάρους. Είναι αυτή που πρέπει να είναι στωική, να φροντίζει τα δύο της παιδιά και μια μεγάλη οικογένεια που πενθεί. Το κάνει δυνατά και αληθινά Η μουσική του Johan Söderqvist υποστηρίζει εξαιρετικά τη θεματολογία του φιλμ. Συμπερασματικά το «Brothers» είναι μια αξιοθαύμαστα καλοδουλεμένη ταινία, υψηλού τεχνικού επιπέδου και διεθνούς διαμετρήματος. Δανία, Δραματική, 2005. Διάρκεια: 117’. Σκηνοθεσία: Susanne Bier. Σενάριο: Anders Thomas Jensen, Susanne Bier. Πρωταγωνιστούν: Connie Nielsen, Ulrich Thomsen, Nikolaj Lie Kaas, Bent Mejding, Solbjørg Højfeldt.
ΣΧΟΛΙΑ