Συμβαίνουν στην πόλη μας
Του Λάμπη Λαζάνη. Ένα σχόλιο για τη διαδικασία λογοδοσίας στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Δεν θέλουμε να αμφισβητήσουμε την πρόθεση της νέας δημοτικής αρχής και του δημάρχου να διευρύνει τον διάλογο μεταξύ των δημοτικών παρατάξεων, να λειτουργήσει, όπως λέει και ένας όρος της μόδας, «συμπεριληπτικά». Και πράγματι, συχνά μέσα στο δημοτικό συμβούλιο γίνονται γόνιμες συζητήσεις. Ωστόσο, το θέμα είναι το αποτέλεσμα. Πού καταλήγουν, εάν γίνονται, οι συζητήσεις; Λοιπόν, όσο πιο προχωρημένο, «τρέχον», επίκαιρο ή επείγον είναι ένα θέμα, άλλο τόσο είναι δρομολογημένο, τροχιοδρομημένο και συνεπώς είναι δύσκολο να προκύψει άλλη πρόταση από αυτή των εκάστοτε διοικήσεων. Είναι δύσκολο ακόμη και να συζητηθούν εκείνα που θέτουν όσοι ονειρεύονται τα πράγματα ... αλλιώς. Διαμορφώνοντας μια πρόταση που να φαντάζει πειστική και υλοποιήσιμη. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί εξακολουθούν να μας θεωρούν ονειροπόλους, ανεδαφικούς... ενώ κάποιοι άλλοι (πιο «έμπειροι» και «ψυλλιασμένοι» αυτοί), κοινούς παρλαπίπες! Το είδαμε αυτό με τις δεξαμενές ανάσχεσης, το είδαμε με τον αυγουστιάτικο «καθαρισμό» του Θεόκλητου ή με το θέμα διευθέτησης της κοίτης του Βριλησσού ... θα το δούμε και μετά το εγκεκριμένο και ήδη πεπαλαιωμένο ΓΠΣ που δεν θα είναι παρά η βάση της αστικοποίησης του Κρασσά. Θέλω να πω, πως το θέμα δεν είναι μόνο το τί θα συζητηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο, είναι γενικότερο, είναι ότι όταν ένα θέμα φθάνει να συζητηθεί, συχνά διαπιστώνουμε ότι είναι ήδη αργά για συζητήσεις. Και ο λόγος είναι πως δεν έχει πρώτα συζητηθεί με επάρκεια και -γιατί όχι;- εξαντλητικά από τους δημότες. Τα θέματα του ΔΣ δεν συζητιούνται ΠΡΩΤΑ στους δρόμους, στις καφετέριες, στα μαγαζιά, στις γειτονιές, στα σπίτια. Αλλά και όσα θέματα δημοτών φθάνουν (από τα «κάτω» καθώς λέμε) στο ΔΣ, συνήθως αφορούν ιδιωτικές υποθέσεις, δίκαιες ίσως, αλλά ιδιωτικές. Δικαιολογίες υπάρχουν πολλές: χρόνο δεν έχουμε (εί μη τι άλλο, τα μνημόνια ανέδειξαν την πολυτιμότητα του πολιτικού χρόνου), την «κουλτούρα διαλόγου» την έχουμε από δεκαετίες απωλέσει, όλοι μας, όχι μόνο εντός δημοτικού συμβουλίου, η συνθετότητα πολλών, αλλά ωστόσο καθοριστικών για την πόλη θεμάτων τα καθιστά δυσπρόσιτα σε μη ειδικούς της Διοίκησης, της Επιστήμης, της Πολιτικής. Πάντως, ακόμη κι έτσι, η θεσμοθέτηση της ανά δίμηνο λογοδοσίας δεν δείχνει κακή πρόθεση, γι' αυτό πρέπει να αξιοποιηθεί. Αν πάντως ο Δήμαρχος επιθυμεί συζήτηση και λογοδοσία υψηλού επιπέδου, ας φροντίσει να ενημερώσει τους δημότες για όλα έργα που έχουν δρομολογηθεί ή προταθεί, με όλες τις λεπτομέρειές τους, ακόμη και με τους δισταγμούς και τις αμφιβολίες της Δημοτικής Αρχής, (γιατί όχι;), ώστε να προηγείται διάλογος με τους καλύτερους δυνατούς όρους μεταξύ των δημοτών και με προοπτική να πάψουν κάποτε οι αιφνιδιασμοί και οι συνήθως δυσάρεστες εκπλήξεις από μια πόλη που αλλάζει και εξελίσσεται ερήμην των δημοτών: γιατί, ακόμη και στην καλύτερη περίπτωση, πεφωτισμένη τυραννία θά 'χουμε, δημοκρατία δεν θά 'χουμε. (Αλλά θα μου πείτε: την δημοκρατία πολλοί την μίσησαν, την πεφωτισμένη δεσποτεία ακόμη λιγότεροι!). Ο Λάμπης Λαζάνης είναι μέλος της ΔΡΑΣΗΣ
ΣΧΟΛΙΑ