Δημοτικό Συμβούλιο
του Χρήστου Ι. Βατούσιου
«Το μέλλον μιας ιστορίας είναι πάντα το παρελθόν.» Φόρεσέ το της είπε, μόνο επάνω σου μπορεί να αναδείξει την αξία του. Έτσι, να ' ναι τα χρόνια σου χρυσά! Χρόνια πολλά αγάπη μου, καλή τύχη, της ευχήθηκε και την φίλησε. Κι ήταν αλήθεια τα χρόνια της αηδόνια που γλυκολαλούσαν, χρυσά όπως το υπέροχο μενταγιόν που έλαμπε στο λαιμό της, φερμένο απ' τα υψηλά άπιαστα βάθη της αρμονίας. Γρήγορα κύλησε η νιότη, μέσα σε πάθη κι ονείρατα, φεγγάρια και ήλιους, π' ασήμωναν απλόχερα τις ακριβές ημέρες. Σαν γύρισαν τα χρόνια ανάποδα, ένα βράδυ ονειρεύτηκε το φως το χρυσό να λούζει τον κόσμο, κι όλα τα ζούδια του να γεύονται τον ερχομό του μαγεμένα. Τινάχτηκε βάζοντας το χέρι στο λαιμό της, ήταν ακόμα εκεί κι ίσως να μπορούσε... Σηκώθηκε απότομα ανοίγοντας το παράθυρο, ένα χυτό ολόχρυσο φως πλημμύρισε τα μάτια της, άστραψε το στήθος της κι άφησε τα δάκρυά της καυτά να τρέξουν, δώρο της ψυχής της στο βωμό της ομορφιάς. ΠΊΝΑΚΑΣ: William Henry Margetson (1861-1940), Ποτίζοντας τους νάρκισσους. ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΒΑΤΟΥΣΙΟΣ
ΣΧΟΛΙΑ