του Μπάμπη Δαμουλιάνου - Ευαγγελάτου

Η αναπάντεχη αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου, σίγουρα θα οδηγήσει πολλούς από τους συμπολίτες μας μεταξύ αυτών και εμένα, στην επιστροφή της θέρμανσης μας τον προσεχή χειμώνα με καυσόξυλα. Στην περίπτωση αυτή η επαναχρησιμοποίηση των κλασικών καμινάδων για τα τζάκια με μπουριά τετράγωνης ή ορθογωνίου παραλληλογράμμου διατομής, από ΕΛΕΝΙΤ που είχαν μπει στο περιθώριο, είναι προφανής. Μαζί και ο κίνδυνος καρκινογένεσης από την διασπορά δισεκατομμυρίων ινών αμιάντου, που περιέχει το συγκεκριμένο οικοδομικό υλικό. Τώρα η συνειδητοποίηση και η απ’ αυτή συμπεριφορά του κάθε πομπού (διασπορέα) ή παθητικού αποδέκτη, ποικίλει. Εκτείνεται από τους έχοντες παντελή άγνοια του κινδύνου και τους προκλητικά αδιάφορους αρνητές της επιστήμης που τελευταία αφθονούν, μέχρι αυτούς που γνωρίζουν και δυστυχώς με τη σειρά τους διχάζονται. Διακρίνονται σ’ αυτούς που διώχνουν από την συνείδηση τους τις κακές σκέψεις, στρουθοκαμηλίζουν ελπίζοντες ότι ο καρκίνος δεν θα τους επισκεφτεί, και σ’ εκείνους που θα έχουν τύψεις, ενοχές, για το κακό που θα εκθέσουν τόσο τον εαυτό τους, τους οικείους, τους συμπολίτες τους. Γι’ αυτούς τους τελευταίους γράφω αυτές τις γραμμές και προτείνω μια κατά την γνώμη μου φυλάκιση των περισσοτέρων μέχρι και τον εγκλωβισμό όλων των ινών του αμιάντου, τουλάχιστον για τον χειμώνα που έρχεται. Είναι δηλαδή γνωστό ότι στις μη μεταλλικές, τις παλιές καμινάδες, το ΕΛΕΝΙΤ καλύπτεται εξωτερικά με την μπογιά αρεσκείας του ιδιοκτήτη όπως και ο γείτονας τοίχος. Αυτό στην απλούστερη, την φθηνή περίπτωση. Συνήθως στις περισσότερες ντύνονται με τουβλοδομή, σοβά και ακολουθεί η μπογιά. Αυτό εξωτερικά. Εσωτερικά όμως; Εδώ τη δουλειά την αναλαμβάνει η επικαθήμενη αιθάλη που είναι τόσο αποτελεσματική με την πάχυνση της, όσο αναβάλουμε να την απομακρύνουμε. Λέω λοιπόν φέτος να μη βιαστούμε να καθαρίσουμε τις καμινάδες μας και όσο τραβήξουν. Στην ακραία περίπτωση πισωγυρίσματος του καπνού, ένας ήπιος καθαρισμός θα είναι ο πλέον κατάλληλος. Αυτός μπορεί να γίνει με κάποιο παλιό ρούχο, ένα κουρέλι δεμένο αντιθετικά με δύο σκοινιά (το καθένα όσο το μήκος της καμινάδας) όπου και με έναν βοηθό στο άλλο της άκρο, μπορούμε να την καθαρίσουμε ικανοποιητικά. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί η συνηθισμένη συρματόβουρτσα και να φτάσουμε μέχρι την εσωτερική επιφάνεια ξύνοντας το ΕΛΕΝΙΤ. Θα είναι το ότι και χειρότερο! Μια πρόταση συζητήσιμη για υιοθεσία ή απόρριψη... Εδώ θέλω να επισημάνω ότι λαμβάνω υπ’ όψη μου την νέο-ελληνική πραγματικότητα, όπου η διόρθωση των κακώς εχόντων υπολείπεται άλλων χωρών με οικονομική ευρωστία και τεχνική πρόοδο κατά μερικές δεκαετίες. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι την προηγούμενη 10ετία φιλοξενήθηκα στην πόλη του Μάντσεστερ δύο φορές στο ίδιο σπίτι (διαμέρισμα). Την 2η φορά δυσκολεύτηκα λίγο να βρω την διεύθυνση. Έλειπε το τοπόσημο που είχα αποθηκεύσει στο μυαλό μου σημάδι. Ήταν το μεγάλο κτηριακό συγκρότημα του BBC στην Oxford road της πόλης! Το είχαν κατεδαφίσει γιατί ανακάλυψαν ότι στην οικοδόμηση του είχε χρησιμοποιηθεί και αμίαντος. Οι ίνες αυτής της ουσίας είναι πολύ μικρές έτσι που δεν τις πιάνει το κοινό μικροσκόπιο αλλά μόνο το ηλεκτρονικό που τις μεγαλώνει όχι δεκάδες αλλά εκατοντάδες φορές περισσότερο και είναι χαρακτηριστική η φωτογράφιση τους. Μοιάζει με τις συσσωρευμένες καρφίτσες στους πόλους του μαγνήτη που χρησιμοποιούν οι ράφτρες και ραφτάδες στη δουλειά τους. Κυκλοφορούν κατά εκατομμύρια στον εκτεθειμένο στην ατμόσφαιρα αμίαντο αόρατες, άγευστες και άοσμες στον αέρα που αναπνέουμε, κάθονται στην επιφάνεια του βρογχικού δέντρου και κάνουν τη ζημιά. Τα ορυχεία αμιάντου στο νησί της Κύπρου, από τα μεγαλύτερα του κόσμου που έδιναν σε αρκετούς εργαζόμενους ψωμί και καρκίνο, σίγησαν προ πολλού όταν ανακαλύφτηκε η επικινδυνότητα του αμιάντου. Η παρουσία του σε οικοδομικά υλικά άταφα μέχρι στιγμής, εξακολουθεί να απειλεί την υγεία όλων μας. Επιβάλλεται η απομάκρυνση και ο ενταφιασμός τους. Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, Βριλήσσια.