του Γιάννη Τσίχλα

Μέρος τρίτο*: Ο μικρομεσαίος χυλός τα νέα μοντέλα και τα τούβλα Όποιες αλλαγές ή ανατροπές επιφέρουν οι εκλογές, σε ελάχιστα πράγματα επιδρούν καθόσον επικυρώνουν ότι αποφασίζεται από πριν εξωθεσμικά. Η αριστερά συγκυριακά αυξομειώνει τα ποσοστά της, κάνει και άλματα που μένουν αιωρούμενα. Καταγγελιομανής, απόλυτα προβλέψιμη, ευνοεί το σύστημα εξουσίας που με δεξιοαριστεροκεντρώες κυβερνήσεις, εκτονώνει τις κρίσεις απογοητεύοντας όσους ποντάρουν σε προεκλογικές εξαγγελίες. Η δημόσια προβολή και παρουσία σε κάθε είδους έδρανα αποδείχτηκαν τυράκια στις φάκες της συστημικής ενσωμάτωσης. Σύντροφοι, ιστορικά οι εκλογές μας πάνε: Ένα βήμα εμπρός δύο βήματα πίσω... Η κυρίαρχη ποσοτικά και ιδεολογικά μικρομεσαία τάξη (διογκώνεται σε συνθήκες παραγωγικής τριτογενοποίησης) είναι το αντικείμενο του πόθου κάθε εκλογικού μηχανισμού. Καθότι δεν είναι «καθαρή τάξη», δεν παίρνει μυρουδιά από «καθαρές πολιτικές» σύνθεσης ιστορικών – γεωπολιτικών – παραγωγικών - πολιτισμικών, κατ’ ουσία εθνικών δεδομένων. Οι εναπομένουσες κινηματικές συλλογικότητες δέσμιες της μαζικής βάσης στάσιμες στα «προβλήματα της καθημερινότητας» ότι με κόπο κατακτούν το κάνουν σκηνικό στο κομματοκρατούμενο εκλογικό θέατρο μένοντας με τις ψήφους στο χέρι. Σε φάση υπαρξιακού αναλογισμού θεωρητικά και οργανωτικά αποστεωμένες, φυτοζωούν απόντων αριστερών αγωνιστών και νεολαίας. Υποστέλλοντας την πολιτική σημαία προσκυνούν τα κόμματα ως μόνα αρμόδια για παραγωγή πολιτικής αναμένοντας κάποιο αναστάσιμο κύμα όπως το πρόσφατο συριζέικο του 2015. Η Δεξιά ασκεί καθαρή ταξική πολιτική ενώ η Αριστερά διαβρωμένη από την μικρομεσαία τάξη υποταγμένη στους θολούς παραπολιτικούς ιδεολογισμούς της, προσαρμόζει την δομή και λειτουργία των κομμάτων της που είναι πλέον «μαζικοί φορείς» με στόχο την εξουσία. Σε αυτή την φάση βρισκόμαστε των προσαρμοστικών διαδικασιών με νέα μοντέλα λαϊκιστών ηγετών να δοκιμάζονται στην κοινοβουλευτική πασαρέλα. Πάλι πέφτουν από τα σύννεφα οι αδιάβαστοι αριστεροί που δεν κατανοούν ότι το κάθε «τώρα» έρχεται από κάποια «πριν». Οι εκλογικοί αέρηδες – και οι εσωκομματικοί - σηκώνουν πολιτικά σκουπίδια από τις γωνιές τους ανεβάζοντάς τα στην κοινωνική πυραμίδα ενώ, απαξιώνονται καινοτόμες πρωτοπόρες ιδέες που κατεβαίνουν την σκάλα των αξιών. Ακέφαλη η κοινωνία χωρίς ταξική πυξίδα κάπου εδώ στη «μέση» καταναλώνει ως θέαμα τον μικρομεσαίο χυλό που αμάσητος, προσπερνά πηδώντας κυριολεκτικά τους μαζικούς εγκέφαλους πάει παχύ έντερο κατεβαίνει υπόνομο και εργοστάσιο επεξεργασίας λυμάτων για να γίνουν τα τούβλα που οι εκλογικοί αέρηδες – όπως προείπαμε - θα διακοσμήσουν Κυβερνήσεις ΟΤΑ, Περιφέρεις, Βουλή, ΜΜΕ... Τι να πει κανείς; Ανεμομαζέματα ανεμοσκορπίσματα... Μικρομεσαίες ιδέες σε τούβλα από λύματα υπονόμων χτίζουν φασιστικό κίνημα που και αυτό θεωρώ ότι θα προσαρμοστεί ξεπερνώντας την εκτόνωση στους δρόμους. Ήδη προβάρει νέα μοντέλα λαϊκιστών ηγετών μέχρι να κάτσει το κατάλληλο για να πάει εξουσία πάντα δημοκρατικά πάντα με εκλογές πάντα ευρωπαϊκά. Ιταλία, Γαλλία Ουγγαρία, Κροατία, προπορεύονται, οι άλλοι ακολουθούν... Επόμενο 4ο Μέρος: Το φως που καίει και το φως που φωτίζει Γιάννης Τσίχλας * Ο Κοινοβουλευτισμός και ο Κομματισμός στην αποικία (Μέρος πρώτο), 15/01/2021 Ο Κοινοβουλευτισμός και ο Κομματισμός στην αποικία (Μέρος δεύτερο), 21/1/21