του Γιάννη Τσίχλα

Όσα «θορυβώδη» συμβαίνουν σήμερα στο κομματικό εποικοδόμημα είναι συνέχεια όσων «αθόρυβα» προηγήθηκαν οδηγώντας πλήθος πολιτών σε απογοήτευση αποχή από συμμετοχικές πολιτικές δραστηριότητες. Γίνεται σαφέστερη η ανάγκη νέων πολιτικών συνθέσεων ικανών να εμπνεύσουν τους σημερινούς αγωνιστές κατ’ αρχήν στην υπεράσπιση της πολιτικής διαδικασίας εκφράζοντας οραματικούς πόθους και φανερές κοινωνικές ανάγκες. Τα γεγονότα δεν είναι πρωτοφανή αλλά αναπόφευκτα και η σχετικά βίαιη εμφάνισή τους συμβαίνει σε κάθε ιστορική καμπή που τα κενά του συστήματος ευνοούν αντικειμενικά την κυοφορία του ανατρεπτικού «ώριμου τέκνου της ανάγκης». Κάπως έτσι ανοίγεται πεδίο δόξης λαμπρό για τους δρώντες υποκείμενους που στον νέο πολιτικό κύκλο καλούνται να επιλέξουν το ρόλο τους: στον στίβο ενεργητικοί αγωνιστές ή στην εξέδρα παθητικοί θεατές, στην ομάδα βασικοί ή αναπληρωματικοί... Η πολιτική επάρκεια κρίνεται στη διάγνωση των επερχόμενων γεγονότων και στις σχετικές προβλέψεις οργανωτικών και θεωρητικών μέτρων στον κατάλληλο χρόνο. Πολιτική ανεπάρκεια είναι όταν το «αναπόφευκτο» από αναμενόμενο κρίνεται «πρωτοφανές» με πτώση από τα σύννεφα και επακόλουθη την παραδοσιακή πλέον κομματικο - χριστιανική αυτοκριτική (μετανιώνω ζητώ συγχώρηση για να ξανααμαρτήσω) γι’ αυτά που δεν κάναμε ή κάναμε λάθος και φυσικά μπόλικες αντιπολιτευτικές καταγγελίες των άλλων που δεν κάνουν αυτά που δεν κάνουμε εμείς. Η κάθε συλλογικότητα κομματική ή μη, δεν είναι αυτοσκοπός αλλά μέσον για σκοπούς με κριτήριο βιωσιμότητας την συνεχή προσαρμογή στις κοινωνικές ανάγκες που πρεσβεύει. Αντιθέτως διασπάται και μεταλλάσσεται ότι μένει απροσάρμοστο - κατάσταση φυσιολογική και όχι «κατάρα» - ενώ αντιδραστική είναι η στασιμότητα που βαφτίζεται ως «καταστατική σταθερότητα». Ο Μαστροχαλαστής είναι η ίδια η ζωή και ας ορκίζονται στους Θεούς των κομμάτων τους οι κάθε λογής κομματόπληκτοι απαιτώντας αυστηρή τήρηση του... καταστατικού στο ενωμένο δυνατό κόμμα τους ταυτίζοντάς το με τον τίτλο την σφραγίδα το ΑΦΜ τον γραφειοκρατικό μηχανισμό και όχι με την πολιτική του έκφραση. Συμβαίνει στις διασπάσεις οι πιστοί κομματικοί έχοντας ηθικό δικαίωμα να ξεπέφτουν σε αντικαταστατικές αμαρτίες για το... καλό του κόμματος εκκαθαρίζοντάς το από τους... αντικομματικούς. Αγόμενοι και φερόμενοι ως ψηφοφόροι (εσωκομματικοί ή κομματικοί φίλοι) είναι δημοκρατικό άλλοθι αντιδημοκρατικών πολιτικών άσχετοι από κατ’ εξοχήν ιντριγκαδόρικες κομματικές μεθόδους. Το συναίσθημα υπερτερεί στη σχέση με την ανήθικη πολιτική θολώνοντας τη λογική κρίση. Βέβαια, οι σπουδαγμένοι σε κομματικές μεθόδους κατανοούν πλήρως ότι το καταστατικό αφορά την ιδιοκτησία και όχι την πολιτική ουσία. Καθαρίζουν το κόμμα από αντικαταστατικούς κατοχυρώνοντας το κόμμα στην φράξια που αποδυκνύεται ικανότερη στην εσωκομματική ίντριγκα..., οι δε χαμένοι φτιάχνουν νέα κόμματα και ηρεμούν. Όλα -μα όλα- τα σημερινά κάποτε νέα κόμματα προήλθαν από διασπάσεις γηραιότερων προηγούμενων και διαμορφώθηκαν μέσα από αντικαταστατικές άρα αντικομματικές μεθοδεύσεις. Οι πολιτικές αντιθέσεις δεν κανονίζονται από καταστατικά καθώς κόμματα και καταστατικά τα φτιάχνει η ίδια η ζωή που ως παντοδύναμος Μαστροχαλαστής χαλάει και ξαναφτιάχνει συμβαδίζοντας με τον βαθμό ωρίμανσης νέων ιδεών νέων κομματικών φορέων που ανατρέπουν ότι προηγούμενο υπάρχει. Διαδικασία ατελείωτη καθώς ο Μαστροχαλαστής θα συστήσει νέα κόμματα μέχρι να κλείσουν τον κύκλο τους προετοιμάζοντας νέες πολιτικές δυνάμεις ανατρεπτικές των προηγούμενων πάντα... αντικαταστατικά. Στους αντικαταστατικούς χρωστούν την ύπαρξή τους τα καταστατικά όπως και οι κομματικοί χρωστούν την ύπαρξή τους στους αντικομματικούς. Θα πάψουν να υπάρχουν αντικομματικοί όταν πάψουν να υπάρχουν τα κόμματα με τους κομματικούς τους. Μέχρι τότε να κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες των ΜΜΕ που αγωνιωδώς εγκλωβίζουν κάθε εξέλιξη αποκλειστικά εντός των κομμάτων θεοποιώντας εντέχνως «το κόμμα και το καταστατικό του». Η εξωκομματική μεν συλλογική δε πολιτική δράση μεγάλος φόβος για το σύστημα... Ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε οι όποιοι «εξωκομματικοί και εξωκαταστατικοί» μέσα στο διαμορφούμενο αναγεννησιακό τοπίο... Ο Γιάννης Τσίχλας είναι μέλος της ΔΡΑΣΗΣ Φωτογραφία: Γιώργος Κονταρίνης (Eurokinissi)